De Friese Ballonfeesten is een spektakel dat ieder jaar eind juli/begin augustus plaatsvindt op de Nutsbaan in Joure. De 35e editie wordt in 2022 op 20 tot en met 24 juli gehouden. De laatste dag van het evenement staat in het teken van een oldtimerexpositie en -rally. De toegang is gratis, maar wees op tijd want de zitplaatsen zijn beperkt. Tijdens het meerdaagse evenement stijgen tientallen heteluchtballonnen op afkomstig uit de hele wereld. Bijzonder spectaculair zijn de zogenaamde "special shapes", ballonnen met een bijzondere vorm, bijvoorbeeld een locomotief, motorfiets, draak of doedelzakspeler. Het evenement wordt omkleed door allerlei andere activiteiten: muziek, kermis, kinderactiviteiten en ga zo maar door. De Ballonfeesten werden in 1986 voor het eerst gehouden en zijn sindsdien uitgegroeid tot het grootste ballonevenement van Nederland. Joure dankt zijn nickname Balloon-City er aan. Kortom, ben je eind juli 2022 in Friesland, mis dan de ballonfeesten in Joure niet!

Al sinds 1814 vindt ieder jaar begin augustus "Hardzeildag" plaats op de Snitsermar (het Sneekermeer). In 1934 ontstond daaruit de Sneekweek, inmiddels al vele jaren het grootste Europese zeilevenement op binnenwater. De zeilwedstrijden in de vele verschillende klassen beginnen op de eerste zaterdag van augustus en duren tot en met de donderdag daarna. De opening op vrijdagavond bestaat uit de "vlootschouw": een show met honderden boten en vuurwerk. De woensdag is nog steeds de traditionele "Hardzeildag". Behalve op het water is er ook in Sneek zelf volop activiteit. Eigenlijk staat de stad de hele week op z`n kop. Maar laat je niet afschrikken door wat drukte. Iedere liefhebber van de Sneekweek zegt dat als je de Sneekweek een keer echt hebt meegemaakt dat je er dan voor altijd verliefd op blijft. Dus noteer in uw agenda, Sneekweek 2022 start op 5 augustus 2022 en eindigt op 11/12 augustus 2022.

Volgens mij zijn plastic koeien voor het eerst in Friesland opgedoken tijdens Simmer-2000. Dit was een Fries zomerevenement tijdens het eerste jaar van het derde millennium. Je kunt het evenement zien als een Fries onderonsje en reünie op provincieschaal. Friezen kwamen van heinde en ver om het Fries zijn met elkaar te delen, te beleven en te vieren. Onder het predikaat "Fryslân, lân fan kij" (Friesland, land van koeien) werden 500 kunststof koeien gefabriceerd en in het landschap tentoongesteld. Wellicht omdat de levende exemplaren op stal stonden en de weides wel wat zwart-bont-gevlekt kon gebruiken als landelijk decor van het Simmer-2000 evenement. We zijn inmiddels ruim 20 jaar verder. Er is veel veranderd. Koeien zijn in Friesland gewoon weer in de weide te zien. Weidegang en kruidenrijk gras zijn gangbare begrippen geworden in melkproductie en melkconsumptie. Als je nu door Friesland rijdt zie je bij tijd en wijle meer weides mét koeien dan weides zonder koeien. Plastic koeien leven langer dan echte. Na ruim 20 jaar zijn ze er nog volop. Vaak als ornament in particuliere tuinen of als blikvanger voor bedrijven, zoals notabene bij de Fonterra mega-kaasfabriek in Heerenveen, die hebben een heleboel. Ik maak er een gewoonte van om ze te fotograferen. Je ziet ze in allerlei kleuren. Het wordt inmiddels een bonte verzameling. Vandaag staat in de Leeuwarder Courant dat de Friese veeboeren de komende jaren een hard gelag wacht. Velen van hen zullen gedwongen moeten stoppen. Ik vraag me af hoe de provincie Friesland over nog eens ruim 20 jaar eruit zal zien. Moeten we straks weer plastic koeien "van stal" halen zeker. Dacht het niet! "Fryslân, lân fan kij"

FrieslandWonderland is een populaire website. Vele duizenden mensen gebruiken deze website wekelijks om zich te oriënteren op Friesland of zich voor te bereiden op een verblijf. U kunt uw bedrijf, accomodatie of producten onder de aandacht brengen bij dit brede publiek. Hiervoor meldt u zich aan als deelnemend bedrijf. U krijgt dan een eigen inlogcode waarmee u uw advertentie of bedrijfspresentatie, inclusief doorlink, helemaal naar eigen wens kunt samenstellen en beheren. Bedrijfspresentaties worden standaard getoond op plaats- en regionaal niveau. Tegen meerprijs zijn presentaties ook op gewest- en provinciaal niveau te tonen. De pagina die u nu bekijkt heeft dezelde opmaak als van een bedrijfspresentatie. U krijgt toegang tot een beheersysteem waarin u statistieken kunt bekijken m.b.t. de prestaties van uw advertentie of bedrijfspresentatie. Dit alles voor een vast jaarlijks bedrag van slechts € 50,-- exclusief btw, ongeacht het aantal doorkliks.

Heb je altijd al eens de tocht der tochten willen rijden, maar vind je het op de schaats veel te ver? Nu is er ook de enige echte elfstedentocht met de camper! Natuurlijk neemt deze camperelfstedentocht je mee langs een aantal iconische plekken van de tocht op de schaats. Ook komt de schaatssport tijdens de camperroute ruimschoots aan bod. Maar de elfsteden zijn veel meer dan dat! Naast dat ze stuk voor stuk een bijzondere geschiedenis kennen, zijn de stadjes heel gezellig en leuk om te bezoeken. Of je nu het liefst een museum in duikt, een wandeltocht maakt of liever neer ploft op een terrasje. De elfstedentocht met de camper hoeft trouwens niet binnen 24 uur gereden te worden. Rijd de route lekker op je gemakje en neem de tijd om de elfsteden te bewonderen en je stempels te verzamelen. Je hoeft de tocht ook niet in Leeuwarden te beginnen, zolang je alle elf stempels maar verzamelt!  De Camperelfstedentocht kan het gehele jaar gereden worden, september tot en met mei is echter de beste reistijd.

Joure ligt in Zuidwest-Friesland. Midden in het waterrijke en bij toeristen populaire Friese merengebied. Joure heeft van oudsher twee belangrijke wapenfeiten. Douwe Egberts en klokkenmakerijen. Beide zijn nog steeds springlevend in de plaats. Douwe Egberts heeft er een grote productiefabriek en biedt veel lokale werkgelegenheid. Klokkenmakerijen zijn er ook nog, alhoewel deze tak van bedrijvigheid wel onder druk staat. De ooit niet aan te slepen Friese staartklok heeft sterk ingeboet aan populariteit. Ooit waren er tientallen klokkenmakerijen in Joure, er zijn nog een handjevol over. Museum-Joure vertelt het hele klokkenverhaal, mocht u interesse hebben. Maar, ondanks recente grondige renovatie moet de Jouster toer het zonder tijdsaanduiding doen. Eeuwenlang heeft deze markante kerktoren symbool gestaan voor de lokale klokkennijverheid en de kwaliteit van haar producten. Nu even niet. De klok moet het doen zonder wijzers. Naar het schijnt zijn deze beschadigd tijdens een recente storm en worden ze hersteld of vervangen. Hoe dan ook, onder aan de toren staat een klein beeldhouwwerk, het heet "de drie toeristen". Ze turen naar boven. Ze kijken vast en zeker naar het uurwerk van de Jouster toer als verwijzing naar de lokale klokkenindustrie. Echte Jousters doen dit even niet en hopen dat het de rest niet opvalt.

Sibrandahûs is een gehucht tussen Dokkum en Burdaard. In de regio is het vooral bekend vanwege een prachtig Middeleeuws kerkje (waar ook getrouwd wordt) en een niet erg spannende brug over de Dokkumer-Ee. De brug verbindt Noord en Zuid, kleigrond en zandgrond, én liefdesrelaties. De meeste mensen kennen het fenomeen van de liefdesslotjes. Je ziet het vooral in de grote romantische toeristensteden. Geliefden hangen een hangslotje aan een brugleuning als teken van eeuwige trouw en liefde.  Voor veel geliefden westelijk van Dokkum heeft de brug in Sibrandahûs in vroeger jaren een belangrijke rol gespeeld. Ik hoorde een verhaal tijdens een voorleesavond in de kloosterkapel in Jannum, niet ver van Sibrandahûs. Het verhaal ging over Gerben en Ybeltsje. Hij woonde aan de noordkant van de Dokkumer-Ee, zij aan de zuidkant. Hij was een welgestelde boerenzoon, zij dochter van een eenvoudige arbeider. Hij kwam van de kleigrond, zij van de zandgrond.  Het verhaal combineert onmogelijke liefde, rang en stand en een geheime ontmoetingsplaats bij de brug van Sibrandahûs. Het verhaal trof me in het hart, mijn ouders trof hetzelfde lot. Hij was zoon van het hoofd van de school, zij was dochter van een eenvoudige groenteboer. Hij kwam van de noordelijke kleigrond, zij van de zuidelijke zandgrond. Hij schreef liefdesgedichten en schetste de brug van Sibrandûs erbij als te nemen obstakel. Heit was een romanticus. De liefde overwon, zowel bij Gerben en Ybeltsje als bij mijn ouders. Had het fenomeen bestaan dan hadden er regelmatig liefdesslotjes aan de brug van Sibrandahûs gehangen.

Tegenwoordig halen we onze boodschappen meestal bij de supermarkt. In vroeger tijden was dat anders. Dan ging je naar de lokale dorpsbakker, -slager en kruidenier. In het Friese dorpje Molkwerum vind je nog zo'n traditioneel bakkerwinkeltje. Volgens de website is het meer dan 100 jaar oud. het heet Bakkerwinkeltje Ald Molkwar. Wat valt er te zien en te beleven: Een authentiek bakkerswinkeltje uit 1916, een eind 18e eeuwse woonkamer met bedstee, een beschilderde deur uit 1722, een koffie-theeschenkerij met terras aan het water, een ontsnappingsluikje uit de 2de wereldoorlog, wisselende exposities. Begeleide rondwandelingen kunnen op afspraak worden gepland. Ook kunnen koekproeverijen worden georganiseerd voor groepen vanaf 8 personen. Vrije entree.

De terp van Hegebeintum is de hoogste terp langs de Friese kust, met een hoogte van bijna 9 meter boven de zeespiegel. Op de terp is het schilderachtige, 12e eeuwse kerkje te zien. Aan de voet van de terp van Hegebeintum vind je Bezoekerscentrum Terp Hegebeintum. Hier zijn toegangskaarten verkrijgbaar voor de rondleidingen naar de terp en 12de eeuws kerkje. In het bezoekerscentrum kan men wisselende exposities bezichtigen, souvenirs kopen en is er een VVV-agentschap. Ook kunt u hier één van de dorpslogementen boeken in Jannum of Ferwert. In het Petit Restaurant of op het terras kunt u genieten van een drankje en een hapje en het weidse uitzicht.

De Dokkumer-Ee is een trekvaart tussen Dokkum en Leeuwarden en het meest markante deel van de Elfstedentocht. Het is onderdeel van het traject Bartlehiem naar Dokkum dat twee keer moet worden afgelegd. De mooiste en enige route langs de Dokkumer-Ee volg je via Burdaard en Wyns. Langs de Noordoever ligt een fietspad. Langs de zuidoever een kleine kronkelweg geschikt voor auto’s. Hier en daar kun je stoppen en door het weiland lopen tot aan de oever van het riviertje. Vorige week stond ik op zo’n plek oog in oog met een legendarisch schip. Het was de Ecolution, ooit ontworpen door de eerste Nederlandse astronaut Wubbo Ockels (1946-2014). Wubbo had vanuit de ruimte de aarde geobserveerd en werd getroffen door de schijnbare fragiliteit van de atmosfeer. Vanaf dat moment heeft hij zich volledig ingezet voor duurzaamheid. Het schip de Ecolution is een resultaat van zijn inzet en innovatieve geest. Destijds gold het schip als de ultieme visie op duurzaam varen. Het werd naast de wind ook aangedreven door waterstof.  De Ecolution is inmiddels overgeschilderd in frisgroen en oranje. De oorspronkelijke naam Ecolution staat nog fier op een van de innovatieve gieken van het schip. Het schip heeft nu als thuishaven Lauwersoog.

Van oudsher zit het maken van muziek in het bloed van de Friezen. Het Friese volkslied mag zich ook ver buiten de provincie verheugen in enige bekendheid. Niet in de laatste plaats vanwege publieke uitvoeringen tijdens schaatswedstrijden in Thialf, voetbalwedstrijden in Heerenveen of omlijsting van het skûtsjesilen of het fierljeppen.  De oudere generaties Friezen herinneren zich het zingen in de huiskamer. Begeleid door harmonium of trekharmonica. De hele buurt kwam er soms op af.  Tegenwoordig laten we het zingen vaak over aan anderen. Het harmonium heeft plaats gemaakt voor de TV of stereo-installatie. Streamingdiensten voeren nu de boventoon. Mar vergis je niet, Friesland heeft een keur aan bands, soloartiesten, troubadours en wat dies meer zij. Al dan niet optredend in de Friese of een streektaal. Griet Wiersma, Piter Wilkens, De Kast, Twarris, Nynke Laverman, zomaar een handjevol klinkende namen.

Die Watteninseln - Anbieter von Inselfeeling

Die Watteninseln sind die sprichwörtlichen „Perlen“ von Friesland. Vier, oder eigentlich fünf hintereinander. Texel, Vlieland, Terschelling, Ameland und Schiermonnikoog. Texel wird auf dieser Website leider ausgelassen, da es zur Provinz Nordholland gehört und sich diese Website um Friesland dreht.

Eine Watteninsel ist noch schöner als die andere. Sie haben ein paar wichtige und beliebte Gemeinsamkeiten, die unermesslich langen goldenen Sandstrände.

Beim Besuch einer der Watteninseln treten einige besondere Phänomene auf. Bei Abfahrt und Ankunft und auf dem Boot kann es sehr voll werden, aber sobald Sie auf der Insel sind, breitet sich dieser Trubel aus und Sie erleben Ruhe und Weite. 

Je mehr wenn Sie am Strand ankommen. Dort haben Sie kilometerlangen Sandstrand ganz für sich alleine. Ein weiteres Phänomen ist, dass man Gesichter des Bootes auf der Insel, auf dem Radweg oder auf der Terrasse erkennt. Immer wieder sieht man dieselben Menschen. Dadurch erscheinen die Watteninseln groß und klein zugleich.

Obwohl die Watteninseln alle die gleichen Grundzutaten wie Dörfer, Dünen und Strände enthalten, unterscheiden sie sich auch auf besondere Weise voneinander. Auf der einen Insel gibt es mehr Wälder, auf der anderen mehr Heide. Das eine mehr Preiselbeerfelder, das andere mehr Wiesen und Bauernhöfe. Der eine ist autofrei und der andere nicht. Sie alle verfügen über kilometerlange Wander- und Radwege. Die Jugend schätzt besonders Terschelling. Familien Ameland. Naturliebhaber und Vogelbeobachter Schiermonnikoog. Vlieland hat einen exklusiveren Charakter und ist bei Promis beliebt.

Ein Phänomen bleibt bisher unausgesprochen, das „Insel-Feeling“. Sie müssen dort gewesen sein, um dieses Phänomen zu erkennen. Es beginnt, sobald das Boot die Taue losgelassen hat, und endet, wenn Sie nach Holwerd, Lauwersoog oder Harlingen zurückkehren. Bücher sind darüber geschrieben worden. Dieses Inselgefühl hat man meines Wissens nur auf den Watteninseln!

De Waddenzeedijk bij Hallum is op de zondagmiddag een populaire plek om uit te waaien. Doordeweeks is het er een stuk minder "druk". Achter de dijk ligt natuurgebied Het Noarderleech. Het is de plek waar in 2006 tientallen paarden werden gered toen ze werden verrast door het wassende zeewater. De verhoogde ringdobben waar de paarden destijds een veilig heenkomen op zochten liggen er nu weer bij zoals het hoort. Destijds was de wereld te klein. Het nieuws over de gestrande paarden ging viral. Alle grote nieuwszenders pikten het op. Ringdobben zijn drinkplaatsen voor het vee. Het water in de drinkplaatsen is lichtbrak maar desondanks goed drinkbaar voor het vee. Vanaf de uitkijktoren bij Kunstwerf het lage Noorden is dat prachtig te zien. Net als het monumentale kunstwerk "De Tempel" van Ids Willemsma.

Akkrum mit seinen 3100 Einwohnern entstand im frühen Mittelalter als Terpdorf. Mit der Bahnverbindung wurde Akkrum sogar Zentrum von Utingeradeel (1868). Die Autobahn A 32 hat Teile des Dorfes abgeschnitten. Alen Modernisierungen zum Trotz bildet die reformierte Kirche aus dem Jahr 1759 noch immer so etwas wie den Mittelpunkt des Dorfes. Während diese Saalkirche mit Rundbogenfenstern und im Jahr 1940 rekonstruierten Wappen von 1760 auffällt, ist auch die gegenüberstehende Wiedertäuferkirche ein bemerkenswertes Gebäude mit neoklassizistischer Front, dorischem Portal und charmanten Kuppelturm. Das ist übrigens eine der ältesten in diesem Stil gebauten Kirchen, gebaut durch Jacob Romein, der seinen Sohn Thomas Romein mit dem Entwurf beauftragte. Im expressionistischen Stil dagegen das Heim für Witwen und unverheiratete Frauen Architekt Hoekstra entwarf Welgelegen 1924.

Arme ältere Menschen fanden und finden ein Unterkommen in der aus dem Jahr 1901 stammenden Coopersburg. Der Akkrumer Folkert Kuipers (Cooper) errichtete es, nachdem er in den USA sein Glück gemacht hatte. Für ihn und seine Frau ließ Kuipers sich ein Mausoleum (1q906) errichten – mit den Porträtmedaillons von ihm und seiner Frau im Eingangsbereich.

Achlum (680 Einwohner) ist ein Terpdorf in einer ganz besonderen Form: Der berühmte Slachtedyk, ein alter Wall, der fast exakt der Marathonstrecke von 42.195 Metern entspricht, umschließt das Dorf an der südlichen, die Achlumervaart an der nördlichen Seite. In der Mitte befindet sich die abgegrabene Terpe, heute ein Kaatsfeld (für das friesische Kaatsen, eins der ältesten Ballspiele der Welt). Überragt wird alles von der mittelalterlichen Kirche im südlichen Teil des Dorfes. Die Tafel am Mauerwerk erinnert an Ulbe Piers Draisma, der 1811 die erste Feuerversicherung von Friesland initiierte. Der Klosterplatz schließlich wird umschlossen von Diakoniewohnungen und Pastorat sowie einem Bauernhof aus dem 18. Jh.

Von der Wohnbebauung im Norden fallen die Häuser mit den besonderen Dächern auf. Die Lucas-IJsbranddachpfannen in Rot und Blau stammen aus Makkum und sind speziell für die Achlumer Häuser im 19. Jh. gebrannt worden; sie gelten als besonders sturmsicher. Am Wasser schließlich die alte Dorfherberge. Achlum ist Teil der Gemeinde Franekeradeel. Eine Sehenswürdigkeit ist das Stinstor mit Treppengiebeln von Groot Deersum, heute ein alter Bauernhof (18.), in früheren Zeiten ein Schloss.

De meeste mensen die Holwerd kennen, kennen Holwerd van de boot naar Ameland. Ieder jaar passeren vele duizenden toeristen het dorp. Ze zijn onderweg naar dit mooie waddeneiland en hebben haast. De boot wacht niet. Ze komen via Leeuwarden of Dokkum en laten Holwerd letterlijk rechts liggen. Holwerd is voor hen, al naar gelang de vaarrichting, niet meer dan een slinkende of groeiende imposante kerktoren achter een Waddenzeedijk. Ik was er toevallig en heb het dorp toch maar eens van dichtbij bekeken. De kerk is van dichtbij nog imposanter dan verwacht. Kraaien vliegen rondjes om de toren en laten van zich horen. Gevarieerde gevels staan in het gelid aan weerskanten van de straten. Strak in de lak. Holwerd wordt goed onderhouden. Ik slenter langs café het Amelander Veerhuis. Er is een feest aan de gang en de deur staat open. De sfeer zit er al goed in. Een paar feestgangers wenken van achter het raam dat ik binnen moet komen. Ik aarzel, groet en loop door. Een paar jaar geleden is een plan ontwikkeld om de Waddenzeedijk door te steken om van Holwerd een zeehaven te maken. Het plan is tot in Brussel en Den Haag positief ontvangen. Ik weet niet of het doorgaat want heb er al lang niets meer van gehoord. Stel je voor dat zeelieden het dorp kunnen aandoen op hun reizen. De kerktoren als baken. Het zou nog gezelliger worden in café het Amelander veerhuis.

Zuidwestelijk van Leeuwarden liggen aan weerskanten van de N359 twee piepkleine dorpjes. Het zijn Húns en Leons. Ze liggen zo dicht bijelkaar dat ze ook wel als tweelingdorpen worden aangeduid. Verkleinwoorden liggen voor in de mond als je Húns en Leons probeert te beschrijven. Beide dorpjes hebben een prachtig oud kerkje bovenop een klein terpje. Verspreid daaromheen een paar huisjes en boerderijtjes.  Eeuwenlang hebben de twee dorpen het weidse Friese landschap met elkaar gedeeld. Lijdzaam hebben ze moeten toezien dat in de jaren zestig de provinciale N359 door ambtenaren kaarsrecht met een lineaal door het landschap werd getrokken. Perfect tussen de tweelingdorpen door. De vooruitgang houd je niet tegen. Gelukkig hebben de dorpen een oversteek gekregen zodat je nog steeds van het ene naar het andere dorp kunt komen met auto of fiets. Ze doen daarom nog steeds samen een wedstrijdje mooiste dorpsgezicht. U mag het zeggen!

Abbenwier is een buurtschap bij het Friese dorp Jirnsum. Je komt er via de Abbengawiersterdyk. Linksaf tussen Oudeschouw en Jirnsum. In het voorjaar is het er prachtig als de bermen vol staan met Fluitekruid, Koolzaad, Boterbloemen en Paardebloemen. De Abbengawiersterdyk is een van de laatste echte oude betonwegen in Friesland. Hij bestaat uit tegen elkaar aan gelegde betonplaten met een bitumenvoeg daartussen. Het is een mooie maar smalle weg. De aanliggende boeren gebruiken de weg doordeweeks voor zwaar landbouwverkeer. In het weekend is het er veel rustiger. Het is dan een perfecte weg voor een toertochtje met fiets of auto. Stop even bij de picknicktafel met uitleg over het gebied en het landschap. Wel voorzichtig rijden, want het decennialange zware doordeweekse landbouwverkeer heeft zijn tol geëist! De betonplaten zijn gebarsten en liggen her en der en schots en scheef.  Niet erg wat mij betreft. Niets aan doen, het betonmozaiek doet denken aan enorme ijsschotsen. Een eerbetoon aan schaatster Atje Keulen-Deelstra die naar het schijnt in Abbenwier op een van de boerderijen heeft gewoond.

De schoonheid van Friesland zit soms in het alledaagse waar je snel aan voorbijrijdt. Zo tref je noordelijk van Dokkum, onderweg naar Lauwersoog een spreekwoordelijk "schilderij" in het landschap. Het is het dorpje Jouswier. Niet meer dan een kerkje, een paar huisjes en een voormalig boerderijtje bovenop een miniscuul en niet erg hoog terpje.  Het dorp laat zich vooral goed zien in de winter en het voorjaar. De rest van het jaar verschuilt het zich grotendeels achter het gebladerte van de bomen. De compositie van het geheel is uitmuntend. De rode daken in combinatie met het groen van de weilanden geven het contrast en kleur. Ik weet niet of de gemeente zonnepanelen toestaat op de daken van Jouswier. Ik zou zeggen, alsjeblieft niet doen!

Onderweg van Oosternijkerk naar Dokkum rijd je langs Wetsens. Wel opletten want je bent er zo voorbij. Vroeg in het voorjaar staan de bomen om het kerkhof van de tufstenen St. Vitus-kerk (12e eeuw) nog niet vol in het blad. Je ziet het monumentale kerkje op een kleine terp hoog boven het maaiveld uitsteken. Vrolijk gekleurde kleren hangen over een paar stoelen op het kerkhof bij een vers graf. Ze vallen eerst uit de toon, later lijken ze op hun plaats als creatieve uiting, kunstwerk, een laatste eer aan de overledene. Ik vraag me af of de kleren niet weg gaan waaien want er staat een stevige bries. Het is geen kunstwerk noch laatste eer. Vanavond is er een voorstelling in de kerk en de kleren zijn opgehangen om te luchten. Hoe dan ook, een memorabel bezoekje aan een monumentaal kerkje verstopt in het landschap boven Dokkum. 

Op een onopvallende plek in Burgum staat "Monumint foar it Bintsje (1999)" van Anne Woudwijk. Anne Woudwijk (1952) is een van de meest bekende Friese beeldhouwers.Hij heeft zich lange tijd gespecialiseerd in het bewerken van een van de meest uitdagende materialen, Belgisch hardsteen. Zijn werken zijn in Friesland op tientallen plaatsen te vinden.

Als je van Joure naar Terherne rijdt kom je het dorpje Akmarijp tegen. Het vormt eigenlijk een tweelingdorp met Terkaple. Midden in Akmarijp staat een mooie klokkenstoel op een kleine begraafplaats. De toegang van de begraafplaats is voorzien van een prachtig smeedijzeren hekwerk. Dorpen die te klein waren voor een echte kerk lieten klokkenstoelen bouwen voor het begeleiden van belangrijke gebeurtenissen zoals begrafenissen. Links en rechts van de begraafplaats staan een paar mooie exemplaren van typisch Friese boerderijen. Links een kop-hals-rompboerderij en rechts een stelpboerderij.

Snikzwaag is een klein streekdorpje net boven Joure. Het is een verzameling boerderijen, verspreide vrijstaande huizen en huisjes, en aan het begin een degelijke klokkenstoel op een mooie, maar heel kleine begraafplaats omzoomd door een evenzo klein grachtje. Klokkenstoelen werden in Zuidwest Friesland gebouwd in dorpjes die te klein waren voor een echte kerk. De klokkenstoel werd gebruikt bij begrafenissen en andere belangrijke gebeurtenissen en had dus een belangrijke functie voor het dorp. Rond deze klokkenstoel staan een paar monumentale oude bomen waarvan vooral de rode beuk en de treurwilg het meest in het oog springen. Het is voorjaar, dus zonder teveel blad aan de bomen een uitgelezen kans voor een paar mooie foto's.

(Deze reportage is in opbouw. Er worden nog foto's aan toegevoegd) Wie Friesland zegt, zegt Elfsteden. Elf prachtige historische steden en stadjes. Echt groot zijn ze geen van allen, maar stuk voor stuk staan ze bol van sfeer, historie en cultuur. Allemaal zijn ze verbonden via het water. Vandaar dat men aan het begin van de 20e eeuw het idee opvatte om een schaatstocht te organiseren via alle elf steden. Daarmee was de elfstedentocht geboren. Sindsdien is deze 15 keer verreden. In alle jaargetijden zijn de elf Friese steden een bezoek waard. Geniet van de historische panden, de monumentale vaak middeleeuwse kerken, de parken en de stadsfonteinen. Deze fotoreportage geeft u een voorproefje.

Als je van Sneek naar Bolsward rijdt via de A7 zie je direct na Sneek aan de rechterkant het prachtige Epemastate liggen. Het ligt prachtig omzoomd door bomen en bossages zoals alle staten en stinzen in Friesland.  

Als je via Blauwhuis binnendoor naar Nijland rijdt kom je via de zogenaamde Hemdijk. Een prachtige historische dijk die Friesland eerder beschermde tegen de Middelzee. De Hemdijk meandert prachtig door het Friese landschap en toont  prachtige uitzichten op boerderijen en middeleeuwse kerken.

11 augustus 2021 was een heerlijke dag op de Waddeneilanden. Terwijl op het Friese vaste land, slechts een paar kilometer zuidelijker, grote wolkenpartijen zich samenpakten, was het op de eilanden stralend weer. Resultaat was een fotogeniek weertype. Donkere wolken achter een fraai door de zon beschenen vuurtoren.

Als je vanuit Blauwhuis binnendoor richting Sneek rijdt kom je via een van de mooiste dijkweggetjes van Friesland, de Hemdijk. Daarbij kom je een van de mooiste Friese dorpjes tegen: Westhem.

Als je komend vanaf Hindeloopen de provinciale weg naar Workum vermijdt kom je via de Lange Leane Workum binnen. Dat is verreweg de mooiste route naar Workum. Na de molen kom je via de historische sluis Workum binnen en zie je de eeuwenoude scheepswerf en een geweldig mooi oud stadslogement waar tegenwoordig restaurant Seburch in gevestigd is.

Harlingen is een prachtige havenstad. In de zomer is het er een komen en gaan van historische zeilschepen die vooral de Waddenzee bevaren. Zie ook de unieke reportage over de prachtige Stevenaak Minerva die gespot is onder Schiermonnikoog.

Soms komt alles bijelkaar alsof het zo hoort, een windstille zomervond, een prachtige wolkenlucht en een prachtig historisch zeilschip. Op zo'n moment ben je blij dat je een camera bij je hebt. Al is het maar een camera van een smartphone zoals in dit geval. Hoe dan ook, het resultaat is een serie foto's waar ik blij van word.

Het haventje van Laaxum mag je inderdaad klein noemen. Het herinnert aan de tijd dat het IJsselmeer nog de Zuiderzee was en nagenoeg alle plaatsen aan de Friese kust visserij bedreven.  Er worden in Laaxum jaarlijks zeilwedstrijden gehouden met Staverse jollen, een type vissersschip dat in vroegere tijden ook in Laaxum gebruikt werd. In 2012 werd het honderdjarige bestaan van de haven gevierd.

Deze serie foto's van de veerboot van Schiermonnikoog naar Lauwersoog wordt gekenmerkt door de prachtige wolkenlucht, windstil weer, het lage getij en een laagstaande zon tijdens een prachtige zomeravond.

Als je vanuit het westen Workum binnenrijdt via de Lange Leane en de Hylperdyk kom je bij de sluis deze historische scheepswerf tegen. In de havenkom liggen vaak historische schepen te wachten op reparatie of schoonmaakbeurt. In dit geval ligt er o.a. de Staverse Jol HL90.

Als je via de A31 van Leeuwarden naar Harlingen rijdt zie je ter hoogte van Franeker aan de rechter kant een prachtig rood kerkje,. Dit is het kerkje van het kleine dorpje Boer. Wikipedia zegt het volgende over dit kerkje: "De gepleisterde eenbeukige kerk uit de 12e eeuw kerk was oorspronkelijk gewijd aan Maria. In de 16e eeuw werd de kerk verhoogd en uitgebreid met een gotisch koor met steunberen en een toren. De luidklok uit 1561 is van klokkengieter Willem Wegewaert. Het ingangsportaal uit 1664, gesierd met twee leeuwen en een vaas, is afkomstig van de afgebroken stins Elgersmastate. Het interieur wordt gedekt door een tongewelf uit de 17e eeuw. (Bron Wikipedia)" Het was prachtig zomerweer toen deze serie foto's werd gemaakt.

Het is een genot om over de Oudebildtdijk te rijden. Als je bij Dijkshoek de dijk op rijdt heb je vele kilometers voor je met vergezichten en oude historische lintbebouwing van en aantal aan de dijk liggende dorpjes. Tijdens de eerste kilometers heb je grote kans dat kuddes schapen de dijk bevolken. Ze liggen vaak heerlijk in het gras te luieren of grazen hun maaltje bijelkaar. De schapen gaan amper aan de kant. Als je in de auto bent moet je stapvoets rijden. Maar wie heeft met zo'n uitzicht behoefte aan snelheid!

Het dorpje Nij Altoenae ligt midden op de Oudebildtdijk. Het is een lastig dorp om op de foto te zetten. Je wilt graag het enorme contrast laten zien tussen de lintbebouwing op de dijk en het weidse kleilandschap aan weerskanten daarvan.  Als je naar het noorden kijkt zie je in de verte de moderne zeedijk met daarvoor vaak aardappelvelden en soms in het voorjaar een bollenveld. Zuidelijk zie je ook weidse vlakten maar nu met iets meer variatie en direct onder aan de dijk de grote bijbehorende akkerbouwbedrijven. Op korte afstand zie je het dorp Sint Annaparochie liggen. Aan de zuidelijke horizon zie je de kerktorens van een groot aantal dorpen waaronder Minnertsga, Tzummarum en Sint Jacobiparochi.

Op een koude winterdag in 2021 zijn deze foto's egmaakt van de Sint-Thomaskerk in Waaxens. De kerk ligt direct aan de weg naast de monumentatel pastorie. De historie van de kerk gaat terug tot de dertiende eeuw.