Nijsgjirrichheden yn Teridzert

De laatgotische kerk van het streekdorp Ter Idzard is in een al vele jaren geleden begonnen restauratie gestold. De kerk is omstreeks 1500 gebouwd van gemêleerd rode steen en vertoont in haar gotische uitdrukking enige overeenkomst met de kerken uit dezelfde periode in de nabijgelegen dorpen Oldeholtpade en Nijeholtpade. Zij vormen met de veel oudere kerk van Oldeberkoop de kleine groep middeleeuwse kerken in de Stellingwerven. Al deze kerken bezitten karakteristieke torens. De kerk van Ter Idzard heeft lange tijd een toren moeten ontberen, maar bij de vernieuwing, die in 1903 deels op een vernieling neerkwam, kreeg de kerk een nieuwe westelijke gevel en een bijna voor de helft vernieuwde noordmuur, waarbij een ingebouwde toren werd gerealiseerd. De kerk is toen ook bepleisterd, maar deze cementpleisterlaag is aan de zuidzijde deels weer verwijderd tijdens de eerste fase van de restauratie. Daardoor is het bouwmateriaal zichtbaar geworden. Het schip is in traveeën geleed door eenmaal versneden steunberen.

In de muurvakken staan vrij brede, maar ook korte, licht spitsbogige vensters. Alleen in de meest westelijke travee, waar mogelijk een ingang heeft gestaan, is binnen een tot de grond toe lopende spitsboognis blind. In het vernieuwde deel van de noordgevel staan twee spitsboogvensters; in het gepleisterde gedeelte zijn twee diepe nissen in deze vorm te zien. De driezijdige koorsluiting heeft eenzelfde aanpak.

Het interieur van de kerk wordt gedekt door een houten tongewelf en de muren in de onderste zone zijn per travee voorzien van een diepe spaarnis onder elk venster. In het gestokte restauratieproces zijn de hoogtepunten van de kerk al aangepakt: een drietal zandstenen gepolychomeerde epitafen voor leden van de patricische familie Idzaerda. De oudste van deze rijkversierde maniëristische gedenktekens is uit het midden van de 16de eeuw voor Haiko Meines van Idzaerda en diens vrouw Imck Rommaerts (overleden 1531 en 1552), de andere voor Baerte van Idzaerda (overleden 1603) en Meinardus (overleden 1620). De kerk is eigendom van de Stichting Alde Fryske Tsjerken.

Boustyl: Letgoatysk
Datearring: omtrint 1500
Restauraasje: 2009/2010

Lizzing:
Der is de idee dat der omtrint 1100 al tsjûgenis wie fan in folweardich doarp dêr’t no Teridzert leit en dat der doe al in ienfâldich tsjerkje of in kapel wie foar 150 à 200 parochianen.

Eksterieur:
Dizze lytse tsjerke is boud om 1500 hinne, yn 1903 wat feroare en is útsein de nije westgevel alhiel bepleistere. Efter dy bepleistering sit de bakstien. Op de westgevel stiet in toer mei spits. Al earder restaurearre binne de epitafen fan de famyljes Van Idzaerda en Terwisscha. Dat binne de yn de muorre befêstige byldhoude grêfmonuminten fan sânstien dy’t de tsjerke syn bekendheid jouwe. It âldste grêfmonumint is fan 1531, de jongste fan 1603 en 1620.

Ynterieur:
Yn de tsjerke binne in tal moai byldhoude sânstiennen epitafen te sjen fan it geslacht Van Idzerda út 1531, 1603 en 1620. Alle epitafen binne foarsjoen fan alliânsjewapens.

Oargel:
De tsjerke hat in prachtich kabinetoargel.

Gebrûk hjoed-de-dei:
De 'Plaatselijke Commissie' dy’t sûnt de restauraasje yn 2009-2010 it behear fan it tsjerkje op him nommen hat, hat trije haadpunten fan belied. Yn ’t foarste plak is it tsjerkje beskikber foar rou- en troutsjinsten. Dêrneist wurde der konserten organisearre. En yn it tredde plak binne der plannen om it tsjerkje yn te rjochtsjen as 'Historisch Centrum' foar de neiste omkriten. Der binne al argyfkasten en ynternetfoarsjennings.