De laatgotische kerk van het streekdorp Ter Idzard is in een al vele jaren geleden begonnen restauratie gestold. De kerk is omstreeks 1500 gebouwd van gemêleerd rode steen en vertoont in haar gotische uitdrukking enige overeenkomst met de kerken uit dezelfde periode in de nabijgelegen dorpen Oldeholtpade en Nijeholtpade. Zij vormen met de veel oudere kerk van Oldeberkoop de kleine groep middeleeuwse kerken in de Stellingwerven. Al deze kerken bezitten karakteristieke torens. De kerk van Ter Idzard heeft lange tijd een toren moeten ontberen, maar bij de vernieuwing, die in 1903 deels op een vernieling neerkwam, kreeg de kerk een nieuwe westelijke gevel en een bijna voor de helft vernieuwde noordmuur, waarbij een ingebouwde toren werd gerealiseerd. De kerk is toen ook bepleisterd, maar deze cementpleisterlaag is aan de zuidzijde deels weer verwijderd tijdens de eerste fase van de restauratie. Daardoor is het bouwmateriaal zichtbaar geworden. Het schip is in traveeën geleed door eenmaal versneden steunberen.

In de muurvakken staan vrij brede, maar ook korte, licht spitsbogige vensters. Alleen in de meest westelijke travee, waar mogelijk een ingang heeft gestaan, is binnen een tot de grond toe lopende spitsboognis blind. In het vernieuwde deel van de noordgevel staan twee spitsboogvensters; in het gepleisterde gedeelte zijn twee diepe nissen in deze vorm te zien. De driezijdige koorsluiting heeft eenzelfde aanpak.

Het interieur van de kerk wordt gedekt door een houten tongewelf en de muren in de onderste zone zijn per travee voorzien van een diepe spaarnis onder elk venster. In het gestokte restauratieproces zijn de hoogtepunten van de kerk al aangepakt: een drietal zandstenen gepolychomeerde epitafen voor leden van de patricische familie Idzaerda. De oudste van deze rijkversierde maniëristische gedenktekens is uit het midden van de 16de eeuw voor Haiko Meines van Idzaerda en diens vrouw Imck Rommaerts (overleden 1531 en 1552), de andere voor Baerte van Idzaerda (overleden 1603) en Meinardus (overleden 1620). De kerk is eigendom van de Stichting Alde Fryske Tsjerken.

Bouwstijl: Laatgotisch
Datering: ca 1500
Restauratie: 2009/2010

Ligging
Het vermoeden bestaat dat er omstreeks 1100 al sprake was van een volwaardig dorp waar nu Ter Idzard ligt en dat er toen al een eenvoudig kerkje of een kapel is geweest voor 150 à 200 parochianen.

Exterieur
Deze kleine kerk is gebouwd omstreeks 1500 en in 1903 gewijzigd en is met uitzondering van de nieuwe westgevel geheel bepleisterd. Achter deze bepleistering bevindt zich de baksteen. Op de westgevel staat een toren met spits. Al eerder gerestaureerd zijn de epitafen van de families Van Idzaerda en Terwisscha. Het zijn deze in de muur bevestigde gebeeldhouwde grafmonumenten van zandsteen die de kerk zijn bekendheid geven. Het oudste monument is van 1531, de jongste van 1603 en 1620.

Interieur
In de kerk zijn een aantal fraai gebeeldhouwde zandstenen epitafen van het geslacht Van Idzaerda uit 1531, 1603 en 1620. Alle epitafen zijn voorzien van alliantiewapens.

Orgel
De kerk heeft een prachtig kabinetorgel.

Huidig gebruik
De Plaatselijke Commissie die sinds de restauratie in 2009-2010 het beheer van het kerkje op zich genomen heeft, heeft drie speerpunten van beleid. Allereerst is het kerkje beschikbaar voor rouw- en trouwdiensten. Daarnaast worden er concerten georganiseerd. En ten derde zijn er plannen om het kerkje in te richten als Historisch Centrum voor de directe omgeving. Archiefkasten en internetvoorzieningen zijn reeds aanwezig.