Vanuit Folsgare liep een eeuwenoud voetpad via Bons naar de Hemdyk waarvan het eerste stuk dat bij het dorp hoorde tot net voorbij Carpe Diem, in 1511 de Kerkwech wordt genoemd.  Aan de Kerkwech stonden toen zes boerderijen waarvan er vandaag de dag nog één over is. Drie zijn door brand verloren gegaan ( Strûpenkeal, Folsgeasterleane 2, boerderij van Breeuwsma) en twee zijn afgebroken ( Folsgeasterleane 15 en een boerderij die vlakbij Folsgeasterleane 4 stond). Het renteniershuis dat later is gebouwd bij de boerderij van de eerste Abma’s  ( Folsgeasterleane 2) is ook verdwenen.

De naam Kerkwech verdwijnt en wordt de Leane genoemd tot de weg  officieel de naam  Folsgeasterleane krijgt. Het is de kortste route naar Sneek voor de boeren families die er wonen. Voor de inwoners van het dorp was dit niet de beste  maar wel de kortste route naar Sneek.

Vanuit Folsgare is de route tot Carpe Diem nog hetzelfde, maar er was destijds een overzet over de opvaart naar de boerderijen die bij IJsbrechtum hoorden. Vervolgens liep je langs de molen  richting Bons om op de Hemdijk uit te komen. Daarna ging je linksaf naar Sneek.

Het is zomer 1696 en op de eerste boerderij aan de Kerckweg (Folsgeasterleane), onder een stralend zonnetje, wapperen twee grote vlaggen ten teken dat het feest is. Fettie Hayes Sinnema trouwt vandaag met Jentie Oeges Breeuwsma uit Sijbrandaburen. Vader Haye Lous Sinnema heeft een beste koe verkocht om er een groot feest van te kunnen maken.

Na de trouwdienst is het feest en Haye Lous zit tevreden om zich heen te kijken. Hij weet dat er vanaf morgen een nieuwe baas op de boerderij is en dat het een Breeuwsma boerderij zal worden. Hij heeft geen zoon en de oudste dochters zijn al getrouwd, dus is dit de beste oplossing.

Het leven op het platteland is een zaak van hard werken en zo gaan de seizoenen en de jaren ongemerkt snel voorbij. Kermissen, dorpsfeesten, boelgoeden en trouwerijen zijn de hoogtepunten in een jaar. De trouwerij van Oege Jentjes Breeuwsma met Claeske Hogenbrug op 29 September 1748 is zo’n hoogtepunt. Een nieuwe boer op de boerderij en de geboorte van Jentje, Oege en Fedde zijn blijde gebeurtenissen.

Vroeger stonden er in het gebied ten oosten van Folsgare tot aan Sneek veel boerderijen die door voetpaden met elkaar verbonden waren. Omdat deze voetpaden een groot gedeelte van het jaar onbegaanbaar waren, ging het vervoer over water. De meeste boerderijen zijn verdwenen en het gebied is grotendeels bedrijventerrein geworden. Er zijn nieuwe wegen aangelegd en in plaats van paarden en karren suizen er nu dagelijks duizenden auto’s over de aangrenzende snelweg.

Maar nog niet alles is verdwenen. Eenzaam staat er nog één boerderij als een herinnering aan vroegere tijden. Deze boerderij draagt de naam “Carpe Diem”. Er wordt niet meer geboerd, maar de boerderij heeft tot op de dag van vandaag de uitstraling van een trots verleden.

De boerderij kent een lange historie. Uit de archieven weten we dat op deze plek al heel lang geboerd wordt. In 1511 woonde hier een Broer Hottyaz. In 1778 is de boerderij eigendom van Johannes Hendriks en wordt gehuurd door Heere Cornelis. In 1786 laat Johannes Hendriks er een nieuwe boerderij neerzetten en hij zet in 1787 de volgende advertentie in de LC:

De Secretaris ADEMA, zal op Dinsdag den 11 December ’s Namiddags om één uur in de Witte Arend te Sneek by strijkgeld verkopen.

Een Stemdragende ZATHE en LANDEN, met een Nieuwgebouwde Huizinge en Schuure gelegen te Folsgare, groot over het geheel 61 en drie vierde Pondematen, alle beste griedlanden belast met 25 floreen, te huur doende boven alle lasten 330 Gl. by Heere Cornelis bewoond, Petry en May 1797 vry van Huur.

Op de zijkant van de gevel, boven het winkelraam, hangen twee borden waarop reclame wordt gemaakt voor “Van Nelle Koffie en Thee”. Eronder staan Anne Sjirks en zijn zoontje Sjirk Annes

In 1841 bouwt timmerman Johannes Paulus Spiering in Folsgare tegenover het kerkhuis een winkel met daar achter een woning. Hij heeft het perceel gekocht van Roel Uiltjes die ernaast woont en hoopt later een koper voor het pand te vinden. Als het pand klaar is, huren Kornelis Sjerps Piersma en zijn vrouw Hjebbeltje Sjoerds Sjaarda de winkel. Kornelis werkt als arbeider en zijn vrouw Hjebbeltje bestiert de winkel en het huishouden.

Kornelis en Hjebbeltje hebben de zaken goed voor elkaar en kopen in 1843 de zaak van Johannes Spiering. De winkel loopt goed zodat Kornelis stopt met zijn baan bij de boer en zich helemaal op de winkel stort. In 1853 overlijdt Hjebbeltje (die in het dorp Habeltje genoemd wordt). Kornelis is zijn steun en toeverlaat kwijt en kan het huishouden en de winkel niet alleen af. In 1856 zet hij de winkel te koop en verhuist in 1858 naar Oosthem. Hij verhuist in 1872 weer naar Folsgare en overlijdt daar op 80-jarige leeftijd(1880)

Sjirk Annes Cnossen en Eelkjen Johannes Grijpsma komen na hun huwelijk in 1856 naar Folsgare waar ze de winkel van Kornelis Piersma overnemen.

Trijntje, de oudste dochter van Sjirk Annes, (geboren 1859) gaat in 1874 naar Abbega, waar ze dienstmeid wordt. In 1880 komt ze zwanger weer thuis en bevalt van zoon Sjirk. Wie de vader is, blijft onbekend en haar moeder Eelkjen raakt hierdoor zo van slag dat ze in Franeker moet worden opgenomen. Kleinzoon Sjirk overlijdt op 6 november 1880, drie maanden oud en op 26 november overlijdt Eelkjen in Franeker.

Het gezin Cnossen heeft een zware tijd achter de rug maar met de steun van de kleine gemeenschap van Folsgare komt het leven weer op de rails.  Grietje, de jongste dochter ( geboren 1865), zorgt voor haar vader en haar jongste broertje Anne Sjirks ( geboren 1869). 

Deze Anne Sjirks trouwt in 1895 met Antje of Anna Annes de Jong uit IJsbrechtum. Hij is dan koopman en winkelbediende bij zijn vader.

 Strûpenkeal is een terp vlakbij Folsgare. Vanaf het viaduct over de A7 bij de afslag Sneek komend uit de richting van Bolsward, is een kronkelend restant van de oude molensloot te zien en rechts staat een terp in het landschap, omringd door bomen. Het is een voor deze regio zeer hoge terp,  ruim 3 meter. Voor velen een onbekend, maar tegelijkertijd uniek monument.

Voordat de terp werd aangelegd, is er al bewoning op deze plek geweest. Tussen vondsten in de terpzool van de terp kwamen scherven uit de late ijzertijd / begin romeinse tijd tevoorschijn, samen met enkele tientallen brokken ruwijzer dat wolf wordt genoemd. Deze wolf is geproduceerd in  laagovens die gevuld werden met ijzeroer wat in ruime mate voorhanden was in en langs de Ald Rien of Groote Rijn. Voor de mensen die zich hier ruim twee eeuwen voor het begin van de jaartelling vestigden, zal de aanwezigheid van grote hoeveelheden ijzeroer een beslissende factor zijn geweest. Vondsten van Romeinse munten ten noorden van de terp geven aan dat de bewoners  contact hebben gehad met de buitenwereld.

Er zijn rond Strûpenkeal meerdere veenterpen gevonden, wat aangeeft dat het een voor die periode dichtbevolkt gebied is geweest.

Door een klimaatverandering kort na het begin van de jaartelling stijgt het zeewaterpeil en worden die vroege bewoners van huis en haard verdreven. Op en rond de originele terp worden nog steeds aardewerk scherven teruggevonden uit die periode.

Rond de 8e eeuw komen mensen met hun bootjes de Ald Rien of  Groote Rijn afzakken, die zich gaan vestigen op de terp. Ze bouwen aan het water een nieuw onderkomen. Bij het graven naar zoet water vonden ze scherven onder een dikke kleilaag. Zo ontdekten zij dat ze niet de eerste bewoners waren.

De kleine terp groeit gestaag uit naar een grote en hoge terp die uiteindelijk ongeveer een oppervlakte zal krijgen van zeven pondemaat.

Er zijn nog geen dijken, de mensen wonen  met hun vee in deze tijd van vele overstromingen hoog en droog op de terp. Het voordeel van de overstromingen is, dat het zeewater zout achter laat in het veen. Zout is in die tijd een zeer waardevol artikel. Het winnen van zout uit het veen wordt zelnering genoemd. Het veen met zout wordt uitgegraven en verbrand in een speciale oven. De overgebleven as wordt vermengd met water en weer uitgekookt tot het zout overblijft. Dit eindproduct wordt gebruikt voor eigen gebruik of als betaalmiddel.

Situatie rond 1900

De Tjaardvaart, die ook wel Tjaarddijkstervaart wordt  genoemd, begint in het Morrawieltje net onder Vijfhuis en komt dan in ’t Hart uit. ’t Hart bestaat in die tijd uit drie boerderijen en twee huizen. De naam komt van het huis waar in de muur hartjes waren gemetseld en men een slokje kon krijgen.

Vanaf ‘t Hart loopt de vaart langs de Tsjaerddyk naar het centrum van Folsgare.  

Het was niet de meest snelle wijze om in Folsgare te komen, want vanaf ’t Hart lag de vaart vol met zetten* van de boeren die hun land in het Marlân (aan de overkant) hadden. De route langs de Tsjaerddyk werd geflankeerd door drie molens. Eerst kwam men langs twee spinnenkopmolens en daarna langs een  grote achtkanter. De vaarweg was voornamelijk bedoeld voor de mensen in ’t Hart. In het centrum van Folsgare sluit de Tjaardvaart aan op de Folsgaasteropvaart, waar een bruggetje over de vaart was. Aan het eind van de Folsgaasteropvaart werd langs de Tsjaerddyk afgemeerd. Deze was in die tijd nog een stuk breder.

Het onderhoud werd uitgevoerd door het waterschap ‘de Scherwolder’ en ‘Morrahemmen’. 

In Folsgare is al jarenlang een discussie gaande om een plek te zoeken waar de dorpsbewoners bij elkaar kunnen komen. Hiervoor wordt in 1974 een gebouw van de kerkvoogdij gekocht. Het pand stamt uit 1843 en heeft jarenlang dienst gedaan als school en onderwijzerswoning. Het gebouw is ook nog een aantal jaren als kleuterschool in gebruik geweest. De kerkvoogdij  verkoopt het gebouw onder drie voorwaarden:

- Koopsom was 5000 gulden

- Het gebruik als dorpshuis moest rustig en vredig zijn

- De kerkvoogdij moest toestemming geven bij elke verandering.

Onder leiding van Johan van der Wal, de toenmalige voorzitter van de “Werkcommissie Dorpshuis Folsgare”, wordt het pand met medewerking van vele vrijwilligers om getoverd tot dorpshuis.

Voor de naam van het dorpshuis werd een prijsvraag uitgeschreven welke werd gewonnen door Mevr. Cnossen-Piersma. De naam werd “Yn ‘e Lijte “de verklaring hiervoor was dat men binnen kon zitten   “Yn ‘e Lijte”,  en het pand staat  “Yn ‘e Lijte” van de kerk met zijn zadeldaktoren. De opening wordt verricht door de toenmalige burgemeester Bendiks Walter Cazemier van Wymbritseradiel.

Al eeuwen is de school het middelpunt in het dorp. In het kerkarchief kunnen we lezen dat in 1685 een gedeelte van de pastorie is verbouwd tot klaslokaal en dat Douwe Douwes een parttime baan als onderwijzer had. In 1806 wordt de schoolwet ingevoerd. In deze wet is geregeld dat uitsluitend het openbaar onderwijs wordt gesubsidieerd. In Folsgare bestaat de wens om een school te stichten, maar pas in 1834 komen de kerkvoogden bijeen om te praten over de vraag waar deze openbare school moet komen te staan. Na een langdurige bijeenkomst besluiten ze dat de beste plek voor een school ten noordoosten van de kerk is. De ingang van de school zou dan aan de Skeender komen te liggen. Er komt tegenstand, vooral omdat de school dan buiten het dorp komt te staan en dat de boer van de pastorie boerderij een stuk weiland kwijt raakt.

Een paar jaar later komen de kerkvoogden weer bijeen, nu met het plan om de gracht ten zuiden van de kerk te dempen en hier de school te bouwen.  De school staat dichter bij het dorp en het kost de boer geen weiland. Dit plan wordt aangenomen. De terpgrond van het “Tsjerke pôltsje” is te waardevol om er een gracht mee te dempen, men laat grond van elders aanvoeren.

Voor de financiering gaat men met een intekenlijst langs de deuren en daarnaast leent de kerk  fl 1000, - van Jelle Douwes Bouma die boer op Bons is.

De Tweede  Wereldoorlog is in Folsgeare relatief rustig verlopen.  De oorlogsjaren hebben echter wel  degelijk hun sporen achtergelaten, al is er niet veel over bekend. In dit venster zijn diverse wetenswaardigheden bij elkaar gebracht.

Het eerste dat bekend is, dateert al van voor het uitbreken van de oorlog.

Bij het verbouwen van de tweede school van Folsgeare komt een tekst tevoorschijn die op 13 september 1938 op een wand is geschreven. Hierin beschrijft timmerman Thomas Stallinga ( Tsjaerddyk 22) zijn bezorgdheid over het uitbreken van een nieuwe oorlog.

Hij heeft het goed voorzien. Na de inval van Duitsland in Polen verklaren Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk op 3 september 1939 nazi Duitsland de oorlog.  De Tweede Wereldoorlog is een feit.

De meeste verhalen uit de Tweede Wereldoorlog in Folsgare gaan over de vele onderduikers die in deze periode in het dorp een veilige verblijfplaats hadden.

Onder meer op Strûpenkeal hebben vele onderduikers een veilige schuilplaats gevonden.  Feike van de Velde woonde in de oorlog als kind op deze boerderij. Hij vertelt dat er soms wel zeven onderduikers op de boerderij woonden. In de tuin bij de familie stond een spiegel die gericht was op het pad vanuit het dorp naar de boerderij. Vanuit het huis was dan altijd te zien of er iemand aan kwam en wie. In het dorp hingen sommige mensen ook spiegels op aan de bomen. Zo konden ook zij in de gaten houden wie er aan kwam.

Vanuit het dorp kom je, links aan houdend, aan het eind van de Folsgeasterleane bij no. 15. De landweg werd  ook wel “Reade leane” genoemd. Het is een plek waar een oude gracht, omzoomd door bomen, aangeeft dat hier vroeger mensen hebben gewoond. De slopers hebben goed werk geleverd. Er is geen spoor meer terug te vinden van de Abma boerderij die hier heeft gestaan en die ruim 130 jaar in het bezit van de familie is geweest.  

Catharina Tichelaar uit Sneek was tot haar overlijden in 1844 eigenaresse van deze boerderij. Jessina Feickens, één van de dochters uit haar eerste huwelijk erft de boerderij, met als huurder Sjoerd Ates Ypma.

In november 1862 plaatst Jessina Feickens een advertentie in de Leeuwarder Courant.

Aan de Mac-Adamweg van Sneek naar Bolsward en aan den Rijdweg naar Folsgare is een welonderhouden Huizinge en Schure benevens Hieminge, Hovinge, Watermolen en verdere annexen te koop in huur bij Sjoerd Ates Ypma tot Petri Mei 1864.

Op 25 december 1778 wordt in Hidaard Ruurd Freerks geboren, het negende kind van Freerk Murks Abma en Gerritje Roelofs. Ruurd Freerks  leert onder het toeziend oog van zijn oudere broers en zussen het boerenbedrijf thuis op de boerderij. Hij ontwikkelt zich tot een goede boer en heeft oog voor de samenleving. Aangezien hij het negende kind is, is de kans vrij klein dat hij boer zal worden op de ouderlijke pleats.

Echter, Ruurd Freerks leert  Hiltje Klazes Wiersma. ( geb. 26 februari 1781) uit Folsgare  kennen. Haar ouders  Claes Harmens en Baukje Teades wonen op een boerderij aan de Folsgeasterleane no 2, te zien op de de kaart van Eekhoff (1850) Het is een bescheiden boerderij met 35 pondemaat land er omheen. Via de opvaart vanaf de Ald Rien is de boerderij goed bereikbaar Claes Harmens en Baukje Teades zijn er erg mee ingenomen dat hun enige dochter thuis komt met boerenzoon Ruurd Freeks. Het stel trouwt op 25 oktober 1801

Zijn buurman Douwe Harmens boert op een boerderij (Strûpenkeal) ten zuiden van Ruurd Freerks.  Deze is ook 35 pondemaat groot en de boerderij ligt prachtig boven op een grote terp tegen de Ald Rien. De boerderij komt in de verkoop omdat één van de eigenaren is overleden.

Ruurd Freeks en Hiltje besluiten om de boerderij te kopen. Douwe Harmens blijft daar voorlopig blijven wonen tot de kinderen van Ruurd Freerks en Hiltje groot zijn. Hun gezin wordt uitgebreid met nog 2 kinderen. In 1811 overlijdt dochter Baukjen ( 6 jaar). In de jaren daarna worden nog drie kinderen geboren.

Oudste dochter Gerritje Ruurds trouwt in 1820.  Ruurd en Hiltje krijgen daarna nog 2 kinderen.

.

Als het Ekersein eind tachtiger jaren van de vorige eeuw is volgebouwd, wordt er een perceel aan de zuidzijde van Folsgare aangewezen voor nieuwbouw.

Dit perceel draagt al eeuwen lang de naam: “ de Baetwe “.

Het wordt al genoemd in 1511 in het Register van aanbreng onder : Folsgara

Lolla Teakaz. Meijer : viir ponden hoijland, leggende an die suderside die pastoers huijs , genoempt :  die Baetwe  ende hoert toe die Pastoer. Het pastoers huijs staat op de terp ‘het Tsjerkepôltsje’ en wordt in 1755 afgebroken en niet herbouwd.

De naam Baetwe komt op meerdere plaatsen voor o.a.  in Uitwellingerga waar “de kleijne Baetwe” en  “ de grote Baetwe” liggen. 

Oosthem heeft ook een perceel, dat iets anders is geschreven, genoemd: “de Baetna “.

Onder Cornwerd komen we de “ landhere Baettzie “ tegen. Of dit iets met de Baetwe te maken heeft, is niet bekend. Over de betekenis moeten we dan ook verder gissen.

Gerben Abma is geboren op 29-03-1932 in Folsgeare waar zijn vader boer was. Op deze boerderij aan de Folsgeasterleaene hebben dan al generaties lang Abma’s geboerd. 

Gerben was de zesde in een rij van totaal tien kinderen en groeide op in een kerkelijk rechtzinnig milieu.

Na de middelbare school, HBS-B, behaalde hij het staatsexamen gymnasium A. Daarna studeerde hij theologie aan de universiteit van Amsterdam. Na het kandidaatsexamen veranderde hij van studierichting en ging verder met geschiedenis, waarin hij afstudeerde. Daarnaast heeft hij als bijvak Friese taal- en letterkunde gestudeerd. Na zijn doctoraal in 1963 volgde hij nog een opleiding tot wetenschappelijk archiefambtenaar. Hij is daarvoor geslaagd. Abma werd leraar geschiedenis en Fries aan het Stedelijk Gymnasium en de Stedelijke Scholengemeenschap in Leeuwarden en de Rijksscholengemeenschap in Sneek. De schrijfster van dit venster, Wytske Heida, heeft in Sneek Friese lessen van Gerben Abma gevolgd en de taal van hem leren schrijven. De lessen waren facultatief en werden na schooltijd gegeven. Abma gaf zijn lessen met strakke discipline, geen ruimte voor grapjes. Het groepje was niet groot, de lessen stopten toen er niet genoeg animo meer was. Met zijn echtgenote Sjoukje Bakker, die als onderwijzeres de middelbare akte geschiedenis had gehaald, ging hij wonen in Leeuwarden, eerst aan de Nijlânsdyk, later in een fraai huis aan de Emmakade. Zij kregen samen twee dochters.

Gerben Willem Abma is op 12 july 1942 geboren in Folsgare. Hij is de jongste uit een gezin van tien kinderen. Zijn vader was een boer die theologische boeken las en de Bijbel letterlijk nam. Ze woonden op, zo deze nu nog in Folsgare wordt genoemd, de Abma’s pleats (boerderij). Deze boerderij is ruim 130 jaar in het bezit van de Abma familie geweest.

Willem Abma zijn vader Jelle Ruurds en moeder Doutsje Tjitzes Bouma kwamen op de boerderij in 1929, nadat ze eerst een bedrijf in Nijland hadden. Jelle en Doutsje reden met twee kinderen ( Hessy en Tsjitse)  op de wagen en het paard ervoor naar Folsgare. De oudste dochter Ruurdtsje en de meid liepen er achteraan.

In 1965 neemt de oudste zoon Ruurd Teades Jelles het bedrijf over van Willem zijn vader.  Hij laat in 1975 een ligboxstal naast de boerderij zetten voor 75 koeien. Later vindt er nog een uitbreiding plaats naar 120 koeien. In 1992 komt Willem zijn neef Bouwe Ruurds op de boerderij.

De gemeente Sneek koopt het bedrijf voor de aanleg van de nieuwe zuidelijke rondweg om Sneek. Bouwe Ruurds verhuist op 18 december 2001 naar Winsum. De boerderij wordt gesloopt in 2003. Een laag terpje in het landschap en een gracht met bomen er om heen zijn de stille getuigen op de plaats waar de oude boerderij stond.

Het pad naar de boerderij  werd ook wel “Reade leane”  (Rode laan) genoemd, naar de kapotte dakpannen die dienst deden als verharding van het pad. Abma noemt de laan gereformeerd, omdat deze kronkelt.

In 1855 is Willem Sjerps Twijnstra 63 jaar oud en 25 jaar slager in Folsgare. Hij is getrouwd met Japke Pieters Boomsma en hun kinderen hebben bijna allemaal het ouderlijk’huis verlaten. Het wordt tijd voor iets anders. Ze laten op het eind van de Tsjaerddyk, naast de slagerij op hun eigen erf, een koemelkerij bouwen met ruimte voor vier beesten. Willem Sjerps kan het nu wat rustiger aan doen maar heeft toch nog iets om handen. Geertje, de jongste dochter, blijft bij hen wonen en wordt mantelzorgster.

Het wordt een woonhuis met een voor- en achterkamer, een zolder en een aparte schuur. De stal is tegen het woonhuis aan gebouwd met de deur naar de koestal aan de wegzijde. De afvoer van de stal gaat met een buis onder de weg door en komt uit in de sloot aan de overzijde van de Tsjaerddyk. Deze sloot krijgt in het dorp al snel de bijnaam “Skytsleat”.( mestsloot) Deze is links op de hoofdfoto te zien. De koemelkerij staat op deze foto achter de boom. De sloot loopt langs de weg achter het kerkhuis en de tempel door richting pastorieboerderij.

Gerrit Rypma en Rinske Rypma-Goudberg trouwen in  1966 en gaan in Folsgare wonen op Tsjaerddyk 48. Op 13 maart 1967 wordt Marten Cornelis  (Marco) geboren.  Het gezin blijft niet in Folsgare,  maar verhuist in 1971 naar Tirns nummer 35. 

In 1977 komt de familie Rypma terug naar Folsgare en gaat wonen aan de Folsgeasterleane nummer 9. Marco zijn vader heeft daar een huis gebouwd.

Na de middelbare school besluit Marco een opleiding in bouwkundige richting (tot en met uitvoerder) te volgen. Aansluitend gaat hij werken in de bouw en heeft samen met zijn vader een timmerbedrijf.

In 1990 verhuist het gezin naar Tsjaerddyk 31b.

Al op de lagere school heeft Marco veel  interesse voor muziek en zingen.Op de middelbare school volgt hij zanglessen aan het centrum voor de kunsten te Sneek.  Marco krijgt les van Foppe Wiersma en later van Bea van der Wal. Gestimuleerd door Bea neemt Marco het besluit om toch door te gaan in de muziek. Bea brengt hem in contact met Mya Besselink, docente klassieke zang aan het conservatorium te Maastricht. Hij wordt daar tot zijn blijdschap aangenomen en volgt de opleiding solozang en opera (1995 – 1999). Zijn hoofdvak wordt solozang (stemvak tenor). Daarnaast behaalt hij ook het diploma Dramatische Expressie (opera).

Tegelijkertijd studeert Marco bastuba en volgt lessen bij Piet Joris (1995/1997).

In 1999 studeert Marco af,  maar hij blijft lessen volgen bij Adi le Gue. Bovendien wordt hij een tijd gecoacht door Caroline Kaart.

Mensen die op de fiets of met de auto van Ysbrechtum naar Nylân rijden, passeren een opvallend monument. Een monument waarbij voor iedereen niet direct duidelijk zal zijn wat betekenis en oorsprong is. Als je de moeite neemt om het beter te bekijken zie je een ijzeren sculptuur van een trotse haan op een hoge stenen sokkel. De plaquette op het monument maakt duidelijk dat het om een monument voor de gevallenen tijdens de Tweede Wereldoorlog gaat. Ook in Wymbritseradeel heeft de oorlog veel slachtoffers gemaakt. Daarom vond men dat er een gedenkteken moest komen. In 1946 wordt door het gemeentebestuur een commissie aangesteld die de taak heeft de oprichting van een oorlogsmonument te realiseren om de gevallenen van de Tweede Wereldoorlog uit de gemeente Wymbritseradiel te herdenken en de bevrijding levend te houden.

De monniken van het klooster Thabor bij Tirns en het Oldeklooster (Bloemkamp) bij Hartwerd hebben een bijdrage geleverd tot de aanleg van de dijken in de oude Middelzee. Deze dijken zijn nog steeds nadrukkelijk in het landschap aanwezig. De drie pijlers zijn symbolisch voor de Jongedyk, de Tsjaerddyk en de Mieddyk. De plaat in de vorm van een plompblad stelt de strook land voor waarop Folsgare als terpdorp is ontstaan.

Ontwerp en uitvoering: Annet Haring, Ureterp. In opdracht van de Culturele Raad van de voormalige gemeente Wymbritseradeel 1995.

Smid Hein Heinsius en zijn vrouw Durkje Boersma hebben het plan opgevat om voor hun dochter Sytske en hun schoonzoon Feike Damstra (zoon van Klaas Damstra en Klaaske de Boer) een koemelkerij te laten bouwen. Hein Heinsius wil daarvoor het stukje kerkland te kopen aan de Tsjaerddyk, aan het eind van het dorp. Na overleg met de kerkvoogden kan hij het land kopen met een erfpacht voor onbepaalde tijd van 7 gulden per jaar.

In 1905 heeft de gemeente nieuwe regels voor het bouwen en verbouwen ingevoerd. Hein Heinsius is de eerste uit Folsgare die in maart 1905 een bouwaanvraag moet indienen voor het bouwen van een huis.

Al tijdens de bouw van het huis dient hij in augustus 1905 ook een bouwaanvraag in voor een veestalling en een hooiberg.

Feike en Sytske huurden een deel van de boerderij waar nu Siep van der Velde woont ( Tsjaerddyk 44). Ze verhuizen in 1906 met hun drie kinderen naar het nieuwe pand. Hier worden nog eens drie kinderen geboren.

Pietje Hilbrands Boschma woont vanaf haar geboorte in 1833 in Folsgare maar verhuist in 1872 naar Oosthem. Ze voelt zich daar niet thuis en wil terug naar Folsgare. In 1876 koopt ze van haar jongste broer Jouke Hilbrands Boschma een stukje onbebouwde grond aan de Tsjaerddyk met kadaster no 739.( later Tsjaerddyk 32)  Hierop laat ze een huis bouwen waar ze gaat wonen in een omgeving waar ze is opgegroeid en de mensen kent. Pietje Hilbrands trouwt in 1880 met Jan van Netten en het huis aan de Tsjaerddyk komt in de verkoop. Rinke Douwes Reitsma koopt het huis voor zijn schoonmoeder Yke Ruurds Abma. Yke blijft aan de Tsjaerddyk wonen tot haar overlijden in 1893. Na het overlijden van Yke Ruurds wordt er boedelscheiding gehouden en komt het huis in bezit van Rinke Douwes Reitsma. Het huis wordt verhuurd maar blijft in eigendom van de familie Reitsma. Hinke Rinkes Reitsma en haar man Albert Jans Twijnstra erven het huis in 1903 en willen het verkopen. In november 1904 koopt Rients Hiddes Frankena het huis, maar het komt pas vrij in 1905.

Het eerste dat in het kerkarchief over dit kerkhuis staat, is een betaling in 1816 aan Sikke Willems Goenga, timmerman uit Nijland, voor “de kerkhuizinge”. Wanneer het kerkhuis precies is gebouwd, is onbekend, maar waarschijnlijk zal dat na 1800 zijn. De eerste huurders die in het kerkarchief worden genoemd,  zijn Niklaas (Klaas) Feddes Breeuwsma en zijn vrouw Pyttje Sytses Ypma (getrouwd in 1830). In 1833 verhuizen ze en komt Jouke Rintjes Boschma, getrouwd met Jetske Klazes Bosma, in het kerkhuis. Zij blijven er een jaartje wonen. Het huis is de jaren daarna een komen en gaan van huurders die tijdelijk onderdak nodig hebben.

Vanaf 1844 zijn er huurcontracten bewaard gebleven. Die werden elk jaar opnieuw opgemaakt. Volgens het contract van 1844 wonen schoenmaker Bokke Pieters Nettinga en zijn vrouw, naaister Jeltje Pieters Bergsma in het huis. Na het overlijden van Bokke Pieters in 1845, hertrouwt Jeltje in 1846 met Douwe Lucas Elsinga die ook schoenmaker is. Het stel blijft er tot 1850 wonen. Daarna woont Klaas Durks er tot 1853.

Vanaf 1854 wordt het huis voornamelijk als starterswoning gebruikt door de kinderen van Willem Sjerps Twijnstra en Japke Pieters. Alle jongens wonen er na hun trouwen een tijdje. Hun ouders, die er schuin tegenover wonen,  kunnen de helpende hand bieden. Als laatste van deze familietraditie woont Nantje van Hasinge, weduwe van Willem Sjerps Twijnstra ( kleinzoon van  eerstgenoemde Willem Sjerps) er tot 1899.

In 1859 wordt door de kerkvoogdij de bouw van het nieuwe kerkhuis aan de Tsjaerddyk opgedragen aan timmerman Pieter Willems Twijnstra uit het dorp. Het huis komt  tussen de winkels van Epeus Couperus en Sjirk Annes Cnossen te staan. Eind 1859,  als het huis is opgeleverd, stuurt Pieter Willems de rekening naar de kerkvoogdij met een bedrag van fl 555,56. De rekening wordt betaald met de opbrengst van een partij terpaarde.

Het nieuwe huis is een stuk kleiner dan het kerkhuis aan de noordzijde van de Tsjaerddyk. Dit blijkt ook uit de huurprijs. Die van het kerkhuis noord is in 1860 fl. 45,- en van het huis aan de zuidkant fl.25, - De eerste huurder van het nieuwe kerkhuis is Grietje Sipkes Bleeker, weduwe van Meinte Klazes Zijlstra, die er samen met haar dochter Sytske gaat wonen. Sytske woont er met haar moeder tot haar huwelijk in 1869 met Willem Wieringa die schipper is in Loënga. Na hun trouwen gaan ze in Sneek wonen en Sytske raakt al snel zwanger. Als ze acht maanden zwanger is, overlijdt Willem na een kort ziekbed op 20 maart 1870. Een maand later, op 28 april 1870, wordt Pieter Willem geboren. Sytske is weduwe, met een baby, zonder inkomen, in een voor haar vreemde omgeving. Ze zegt de huur op en begin juli 1870 komt ze terug in Folsgare en trekt met Pieter Willem bij haar moeder in. Haar moeder is koopman van beroep en Sytske wordt naaister om een inkomen te krijgen. Pieter Willem wordt door zijn moeder onderwezen in het vak dat ze zelf uitoefent en hij wordt later dan ook kleermaker van beroep. In juni 1882 overlijdt Grietje Sipkes Bleeker. Ze is dan 77 jaar. Sytske woont daarna samen met haar zoon Pieter Willem in het kerkhuis. Sytske hertrouwt in 1884 met Douwe Feenstra en in 1885 verhuist het gezin naar Nijland.

Per 1 januari 1886 wordt de openbare school in Folsgare door de gemeente opgeheven. Dit bericht komt niet als donderslag bij heldere hemel, want de ouders hebben aangegeven dat ze christelijk onderwijs voor hun kinderen willen. Hiertoe was al een commissie opgericht tot bevordering van christelijk onderwijs te Folsgare. Wanneer de statuten op 7 maart 1886 bij koninklijk besluit worden goed gekeurd,  is de vereniging een feit. In september 1886 komt het bestuur weer samen.. De voorzitter Ds. E. C. Gravenmeijer opent de vergadering met gebed. Op de agenda staat als voornaamste punt: de bouw van de nieuwe school. Op de aanbesteding zijn veertien inschrijvingen binnengekomen. De laagste inschrijving is van timmerman Asma uit Heeg en de bouw zal hem worden gegund, tot er iemand opmerkt: “Is hij niet Rooms? ”. Dan valt er een stilte, dit hadden ze niet voorzien.  Dit feit is zo ernstig, dat de bouw wordt gegund aan de volgende op de lijst, timmerman Walsmeer uit Wons.  

De nieuw te bouwen school komt tegenover de oude school te staan. Net als bij de eerste school mag het niet ten koste gaan van een stuk weiland en daarvoor zal het laatste doorlopende stuk Tsjaardvaart worden gedempt.

De eerste steen wordt gelegd op 22 oktober 1886 door H.E. Gravenmeijer, de zoon van de voorzitter. Op 20 april 1887 wordt de school geopend. Het tijdelijk aangestelde hoofd van de christelijke school, J. Wielinga uit Gauw, wordt nu vervangen door de eerste onderwijzer aan de nieuwe school, Johannes Steenbergen uit Wommels.

Wout Zijlstra wordt geboren op 4 Augustus  1964 te Wolsum. Hij is het jongste kind van Watte Zijlstra, zoon van slager Hantsje Zijlstra en Minke Zijlstra uit Wolsum en Idske Posthuma, de dochter van slager Douwe Posthuma en Aagje de Boer uit Folsgare (Tsjaerddyk 42). Boven Wout zijn twee broers en twee zusters.

Vader Watte Zijlstra werkt de eerste jaren van zijn huwelijk als veekoopman in Wolsum. In 1968 koopt hij een slagerij in IJlst en rond 1975 een boerderij aan de Tsjaerddyk (nr 27), waar later het succes voor Wout zal beginnen.

Voor hij met zijn gezin naar Folsgare komt, worden eerst de kop en de hals van de boerderij grondig verbouwd door de lokale timmerman Wiersma. Het gezin verhuist in 1976. Zijlstra wordt weer veekoopman en heeft de ruimte om vee aan te kopen en te weiden.

Wout is inmiddels twaalf jaar oud en begint met zelf gemaakte gewichten te trainen. Het resultaat mag er zijn. Na een paar jaar gooien en smijten begint de zuidmuur van de boerderij te scheuren en te verzakken. Dit weerhoudt hem er niet van om al op jonge leeftijd met succes deel te nemen aan wedstrijden voor “Sterkste Man”.