Middenstânsferiening

Snypsnaren troch Jan Hiemstra

Kacheltiid

It is in kâlde jannewarismoanne yn de nei-oarlochske jierren. De kachel moat oan. Earst de jiskelaad leegje en dêrnei binne de heiten of memmen dwaande mei it oanmeitsjen fan de kachel. In stik âlde krante, wat kachelhoutsjes, en in lusifer deryn; it moat slachje. Wol it dan noch net, dan in fluts petroalje. Sadra it fjoer ‘pakt’ moat der in turfke en wat koaltsjes oerhinne en begjint de kachel te ‘brommen’. Ut alle skoarstiennen komt reek en koaledamp grouwélich n

Snypsnaren troch Jan Hiemstra Diel 1

Lytse selsstannigen

Yn 1950 wiene der yn Easterein hiel wat ‘lytse selsstannigen’ sa as de winkelman, de bakker en de timmerman. Se hiene gjin fêst ynkommen en wiene ôfhinklik fan de Eastereiners en de bewenners út de omkriten. Ek de boeren wiene selsstannigen, mar dy hiene dochs in oare posysje. Yn dizze Snypsnaren en dy fan maart wol ik it oer de winkel- en ambachtslju ha.

Winkeltsjes, bedriuwkes, winkeltsjes

It grutte tal winkeltsjes en bedriuwkes yn 1950

Der wienen in protte winkeltsjes yn Easterein. Dat al dy winkeltsjes klandyzje hiene, kaam trochdat de lju eartiids net folle bûten it doarp kamen. Yn de tritiger jierren dûkten in hiele bulte fan dy lytse winkeltsjes op, om’t hast elkenien mei negoasje begûn. Troch it regear waard der yn 1937 it near op lein troch de ‘vestigingswet op het kleinbedrijf’. Elkenien dy’t in winkeltsje begjinne woe moast in:

- Fakdiploma,

- in middenstânsdiploma,

- in startkapitaal fan fl. 2000,- ha.

Doe romme it tal nearingdwaanden