Nijsgjirrichheden yn Sleat

Sloten

Mijn mooiste plekje is er niet meer. Dat was de helling van pake. De plaats van die helling is er nog wel, vlakbij de molen van Sloten. Die molen staat daar nog altijd mooi te wezen. En dan 'de pörte', (nee, in Sloten hebben ze geen poort), de pörte dus, waar je nog lang kon zien dat ooit een stel knapen een carbidbus zou laten ontploffen. Dat liep fout af, met als gevolg beschadigde stenen van de pörte. Maar de tijd slijt. Ook zulke dingen.

Het bolwerk dan, met de waslijnen die je kon huren. Zo ook tante Alie. Elke maandag ging ze met een mand vol was naar haar stukje lijn. Maar wee als het dan begon te regenen. En het 'kipebrechje' het bruggetje waar we zo lekker overheen konden draven. Vissen in de gracht was leuk, ook al vingen we niks. Helemaal aan de andere kant van Sloten was de berg! Met een echt kanon. Sloten was het mooiste plekje om te gaan logeren. Nog altijd is Sloten het mooiste plekje, stadje, van Friesland.