Nijsgjirrichheden yn Aldegea (Súdwest-Fryslân)


Tussen de Zwarte Brekken bij Oudega en het Vliet naar Workum is Het vaarwater de Grûns te vinden. Een rustiger en vrediger plekje valt bijna niet te bedenken. Onze caravan stond hier verscheidene jaren op de polderdijk, op een boerenerf.

Het uitzicht over het water is er kostelijk, met af en toe eens een bootje, scheefhangend met de wind in het zeil, of rustig dobberend op een klein zuchtje wind. Met uitzicht over de weilanden met bloemen en het vee dat loopt te grazen of rustig ligt te herkauwen. Af en toe, als het tegen melkerstijd loopt, loeit er eens een koe. Wat is er mooier dan een weiland met zwart- en roodbont vee. Met de geluiden van de weidevogels. En met de geur van mest over het land. 'Ik lust het wel tussen mijn brood', zei mijn man dan.

De blauwe lucht met de machtige witte wolken is nergens mooier dan hier. In het gras liggen en er naar kijken, tot je er bijna dronken van wordt... Een met de natuur. Geen verkeer te zien of te horen, geen uitlaatgassen te ruiken. `s Nachts slechts duisternis en stilte. Met de maan die op en in het water schijnt, de dauw over het land. Geluiden van het vee, meerkoeten, eenden en visjes in het water. En verder... doodstil.

Wandelen langs de polderdijk, even een eindje fietsen. Een hengel uitwerpen en koffiedrinken op de wal. Een praatje maken met de visser die zijn fuiken leeghaalt. Een stukje varen in ons bootje. `s Avonds, voor bedtijd, de boeren helpen met het voeren van het vee en nog heel even over het hek leunen om de rust in je op te nemen.

En dan lekker slapen, op het mooiste plekje van Friesland. Wat zeg ik? Op het mooiste plekje van de wereld.