Nijsgjirrichheden yn Aldeboarn

Winliken is it neat, in bocht yn in wetter, in knik yn in âlde earm fan in wetter, part fan in oerâlde leechlânbeek stadich streamend troch in stik kultuerlânskip tusken Aldeboarn en Alde Feanen.

En dochs.. dy loften en fierten. It deade reid mei in jerke beloftefol yn de moarntiid. De lûden oan de oare kant yn de elzesingel. In tomke, skril en sketterjend oan de ein, de earste reidmosk, in tsjiftsjaf en somtiden in fitis. It koeren fan de houtdo ûnsichtber oer it wetter. De rigele peallen foar dy ynham mei twa strânljippen en in iensume tsjirk.

Wy ha it feroarjen sjoen. Trije twychjes fan in wylgebeam wurden grauwe beammen mei swiere krunen. In bunders grutte grûnberging dy’t der ynienen wie en dit jier samar ek wer fuort. Neat fan werom te finen, in flakke griene hoeke gerslân mei op ’e nij ljippen en skriezen. En yn it wat wiete midden waarlamkes, mar gjin swietlûdich bletterjen yn de hoare skimerjûn.

Wat is der moai oan dit plakje, wat is der moai oan kjeld yn it fjild, oan fûle hagelbuien en reinwetter en hurde wyn, dy’t de triennen jin út de eagen waaie. Mar it kin ek oars. It yndrukwekkende lemieren fan de dei moarns betiid, in opkommende fjoerbal achter Drachten. Sinnestrielen oer de lea sa dat de jas út kin.

Wat makket it stee sa oantreklik. De sfear fan de iere moarn of de spanning fan it kânske fan dat ljipke wêrfan we witte dat it net lang mear duorret? Of is it dochs it lânskip dat ûndanks it nije bewurkjen dy oerâlde bewenners bewarre hat? Ik wit it net, mar jier op jier genietsje ik fan dat moaiste plakje fan Fryslân. In pear dagen, yn de aaisikerstiid.

Bij Britteburg 1: draaibrug

In het centrum van Aldeboarn liggen twee ijzeren draaibruggen over het riviertje de Boorne. De draaibrug bij Britteburg 1 is een eenvoudige stalen constructie met twee verticale staanders, met elkaar verbonden door een boog.
Aan de zijde van het scharnierpunt van de brug is in de kade een gemetseld looppad aangebracht, waarbinnen het uiteinde van de brug kon draaien als de brug werd opengedraaid.

Aldeboarn, Warniahúzen 4: slak-boerderij

Nieuw in de boerderijbouw van de jaren dertig was het type `slak`. Deze boerderij, gebouwd in 1938, is er een voorbeeld van. Naast het hoofdgebouw bevindt zich een grote bijschuur. Het complex is gebouwd in de trant van de interbellum-architectuur.

Weaze 30: woonhuis
Aldeboarn was vroeger een belangrijk plaatsje dat leefde van scheepvaart en visserij. In de achttiende eeuw zorgden de veenafgravingen voor werk. De bebouwing langs de Boarn, een oude waterloop die in de middeleeuwen in open verbinding stond met de zee, draagt een enigszins stedelijk karakter.
Weaze 30 werd in 1760-1762 gebouwd voor Klaas Teunis de Jong, veenbaas te Gersloot, en Marijke Klazes, zijn echtgenote. Het huis kreeg een klokgevel met gebeeldhouwde aanzetstukken en topafdekking. Van 1956 tot zijn overlijden in 1972 woonde de Friese componist Paulus Folkertsma in het huis.
Doordat van de oorspronkelijke inrichting veel bewaard is, geeft het huis een uitstekend beeld van het Friese woonhuis in de achttiende eeuw. Zo zijn de houten vloeren en grenen balken bewaard, evenals de aankleding met houten schouwtjes, bedsteewanden en tegellambrizeringen. De opkamer heeft prachtige tegeltableaus met voorstellingen van de vier seizoenen, met verwijzingen naar het beroep van de bouwheer. In de kamer is ook een oude kastenwand die mogelijk de administratie van de veenbaas bevatte.